---

Umbrella Greek Division! Το ελληνικό παράρτημα της εταιρείας Umbrella Corp του Resident Evil, αντιμέτωπη με όλα τα ζόμπι! Μας μιλάει για το Reenactment, την ομάδα, την δράση της και την παύση δραστηριοτήτων της!

---

ARE YOU WITH UMBRELLA ?

---

Από 9 Σεπτεμβρίου 2012 ως 6 Απριλίου 2014, έσπερνε τον φόβο και τον τρόμο στα απανταχού ζόμπι της Αθήνας και Θεσσαλονίκης! Το ελληνικό παράρτημα της υπηρεσία αντιμετώπισης βιολογικών κινδύνων U.B.C.S. της Umbrella Corp από το Resident Evil, Umbrella Greek Division!

Light Troopers, Heavy Troopers, Anti Contamination Service, Επιστήμονες και φυσικά Ζόμπι! Η μόνη ομάδα που πέρασε ποτέ από τον χώρο του ελληνικού Cosplay η οποία είχε ουσιαστικά ως επίκεντρο το reenactment! 

Τους συναντούσαμε περιστασιακά σε διάφορες εκδηλώσεις Cosplay της Αθήνας και Θεσσαλονίκης ως επισκέπτες ή ως ατραξιόν στην δική τους περιοχή με διάφορα σχετικά θεματικά αντικείμενα να κοσμούν τον χώρο τους, όπου η ομάδα επιδίδονταν στην πλήρη αναπαράσταση του ρόλου τους ως υπηρεσία αντιμετώπισης βιολογικών κινδύνων ενάντια στα ζόμπι, μη αποκλείoντας την συμμετοχή του κοινού. Στα πλαίσια διάφορων εκδηλώσεων παρέδιδε παράλληλα επί σκηνής Μαθήματα Επιβίωσης Ζόμπι!

Τι απέγινε όμως η ομάδα; Όχι, δεν έχει σχέση με την πτώση της Umbrella Corp, ούτε με τις ορδές των ζόμπι! Πάμε να μιλήσουμε με τον Άλεξ Αντωνάκη, τον ιδρυτή του Umbrella Greek Division, αναλυτικά για τα πάντα!

Φώτο από SpirosK Photography

Βρείτε το Umbrella Greek Division στα ακόλουθα μέσα!
Facebook - Youtube

UMBRELLA BIOHAZARD COUNTERMEASURE SERVICE !

---

1) Πείτε μας λίγα λόγια για την Umbrella Greek Division! Τι πρέπει να γνωρίζουμε για σας; Πόσα μέλη απαριθμούσε η ομάδα;

Αρχικά χαίρομαι παρά πολύ για την πρόσκληση σας, η οποία μου ξυπνά μνήμες χαράς, αλλά και ατελείωτου άγχους, τις οποίες μου θυμίσατε έπειτα από τόσα χρόνια! Πάμε όμως στο ζουμί, να δώσουμε απαντήσεις σε ορισμένες καυτές ερωτήσεις, τις οποίες διψούνε να μάθουν οι φανατικοί οπαδοί μας και μη, χαχα! Την ομάδα την εμπνεύστηκα κατά κύριο λόγο ως Άλεξ χάρη στην αγάπη μου για το Resident Evil και το airsoft, τότε όντας ήδη παλιός  cosplayer. Είχα εντοπίσει μια Ιταλική ομάδα, την Umbrella Italian Division, η οποία με είχε εντυπωσιάσει, καθώς έκανε κάτι πολύ διαφορετικό από όλες τις άλλες ομάδες στον κόσμο τότε. Το 2009 είχε ξεκινήσει αν θυμάμαι καλά. Προσπαθούσαν να κάνουν, όπως το χαρακτήριζαν, πίστη αναπαράσταση, reenactment στα αγγλικά, βάζοντας τον όρο sci-fi μπροστά με πρωτοποριακό τρόπο, την εταιρίας Umbrella Corp, όπως αυτή εμφανίζονταν στην δεύτερη ομώνυμη ταινία, Resident Evil: Apocalypse, απεικονίζοντας και εστιάζοντας κυρίως στην ίδια την εταιρία και στις διάφορες μονάδες της ( με ελάχιστες οπτικές μετατροπές ), σε αντίθεση με οποιουδήποτε άλλου τύπου Umbrella Corp mash up που γίνονταν με cosplayers ανά τον κόσμο. Για πολλά χρόνια μου είχαν κεντρίσει το ενδιαφέρον, ώστε έπειτα αποφάσισα να τους επισκεφτώ σαν επίτιμο μέλος, όταν με προσκάλεσαν στην Lucca Comics & Games της Ιταλίας το 2012, για να συζητήσουμε την δημιουργία μιας αδερφικής ομάδας στην Ελλάδα, η οποία θα ήταν πίστη στον όραμα τους! Γυρίζοντας πίσω στρώθηκα στην “στρατολόγηση”, βρίσκοντας άτομα κυρίως από τον τομέα του airsoft, όντας ένα κάπως πιο απαιτητικό και ακριβό χόμπι συγκριτικά με το cosplay, και έπειτα στα τέλη του 2012 αριθμούσαμε ήδη 6 μέλη και μια επαγγελματία makeup artist! Την αγαπημένη μου Ξένια Καραμπέκιου, η οποία ήταν εξαιρετική ήδη από την πρώτη στιγμή που βγήκε από την σχολή της και με την οποία διατηρούμε πολύ καλές σχέσεις μέχρι και σήμερα!

2nd Game Festival – Φώτο από Anthony David

2) Πότε και πως ξεκινήσατε την ενασχόληση σας με το Reenactment και τι σας ώθησε να ασχοληθείτε με αυτό; Τι οδήγησε στην σύσταση της ομάδας σας; Ποια ήταν η πρώτη σας εμφάνιση και ως ποιοι χαρακτήρες;

Αρχικά δεν υπήρχε καν ο όρος reenactment στην Ελλάδα ως σοβαρός όρος μέχρι τότε, ενώ ακόμα και μέχρι τώρα μου ακούγεται κάπως παράξενο που το λέω αυτό. Μπορεί να είμασταν ίσως οι πρώτοι που το προωθήσαμε σοβαρά στην Ελλάδα, καθώς όπως γνωρίζετε ακόμα και τώρα γίνονται συνήθως πολύ λίγες σοβαρές προσπάθειες πάνω σε αυτό τον τομέα στην Ελλάδα, ενώ παραδόξως σε όλες τις χώρες γύρω από την Ελλάδα είναι κάτι που γίνεται συστηματικά χρόνια τώρα και σε μεγάλη κλίμακα. Ας πάμε πάλι πίσω λοιπόν. Κατά την ενασχόληση μου με το airsoft, και έχοντας κάνει και κάποια cosplays στο ενδιάμεσο, με προσκάλεσαν σε μια προσπάθεια αναπαράστασης του Β’ παγκοσμίου πόλεμου σε παιχνίδια airsoft. Διάλεξα να δημιουργήσω μια αυθεντική στολή αλεξιπτωτιστή της 101 αμερικάνικης αερομεταφερόμενης μεραρχίας. Ο σκοπός ήταν να παίξουμε σε τροποποιημένα παιχνίδια airsoft βασιζόμενα σε τύπους υπαρχόντων μαχών του Β’ παγκοσμίου πόλεμου. Είχαμε Αμερικάνους, Βρετανούς και Γερμανούς, θυμάμαι σύνολο 30 άτομα. Όλο αυτό με έκανε να ασχοληθώ και να εκτιμήσω την αναπαράσταση, την συλλογή των αντικείμενων τύπου replicas, αλλά και το συναίσθημα που έβγαζε όλο αυτό κάνοντας σε να νιώθεις όπως θα ένιωθε αυτός που αναπαριστάς, δεκάδες χρόνια πριν. Όποιος το έχει κάνει καταλαβαίνει τι λέω και είναι κάτι που κανένας Costume-Play enthusiast δεν μπορεί να βιώσει, ότι και να ισχυρίζεται, no pun intended χαχαχαχα. Στον χώρο αυτόν λοιπόν έτυχε σιγά σιγά να βρω άτομα όπως τον Γιώργο Τσιτούρη, Κώστα Πετράτο, Γιάννη Λυκούδη, Σπύρο Παπαδόπουλο, Γιώργο Μπέσσα, Γιάννη Σκαλίδη, Ηλιάνα Κουκλίτη και Στέλιο Raziel Cain ως βασικά μέλη, αλλά και μέλη που περάσαν από την ομάδα και είτε έμειναν για λίγο, είτε ήταν εποχιακοί, ας μου επιτραπεί ο όρος, Άνθιμος Φλιάγκας, Ειρήνη Γκιουλέκα, Χαράλαμπος Οικονόμου, Βαγγέλης Φασουλής, Αλέξανδρος Δανάζογλου, και τέλος η μεγάλη μας στρατιά από ζόμπι που φιλοξενούσαμε σε κάθε διοργάνωση ή εγχείρημα. Όσον αφορά την σύσταση της ομάδας, αυτή έγινε τέλη του 2012 όπως αναφέρθηκε, όπου επιλέξαμε λοιπόν να εισάγουμε και να κάνουμε κάτι διαφορετικό στον χώρο και να ταράξουμε με αυτό τον τρόπο τα νερά της ελληνικής σκηνής Cosplay χαχαχα. Φέρνοντας με αυτό τον τρόπο το happening του display aspect στις ελληνικές εκδηλώσεις. H πρώτη μας εμφάνιση αν θυμάμαι καλά ήταν στο Zombie Thriller Party στο Ghost Ηouse στο Γκάζι στις αρχές 2013, το οποίο είχε ως θέμα τα ζόμπι. Επιτελούσαμε χρέη security ας πούμε, ώστε να υπάρξει μια τάξη στις ορδές των παρευρισκόμενων νεκροζωντανών χαχαχα. Κάτι που θα μας βλέπατε να κάνουμε συχνά στο μέλλον!

2nd Game Festival – Φώτο από Umbrella Greek Division

3) Το θέμα της ομάδας σας ήταν το Resident Evil. Τι είδους χαρακτήρες ή τύπο στολών επιλέγατε; Οι επιλογές αυτές βασιζόταν σε προσωπικά ενδιαφέροντα, και αν ναι, πότε ξεκινήσατε να ασχολείστε με αυτά πριν την σύσταση της ομάδας;

Διαλέγοντας να κάνουμε αυτό που κάναμε, έπρεπε να κινηθούμε προς κάποιες υπάρχοντες κατηγορίες στολών, των διάφορων μονάδων της εταιρίας Umbrella Corp που υπήρχαν στην δεύτερη ταινία Resident Evil ( οι οποίες είχαν βασικές διαφορές από αυτές των παιχνιδιών ). Αυτές ήταν από την μια οι μάχιμες μονάδες τις εταιρίας με την κωδική ονομασία U.B.C.S. ( Umbrella Biohazard Countermeasure Service ), οι οποίες έκαναν και τον μεγαλύτερο ντόρο και αποτελούσαν την εικόνα της ομάδας και ήταν κάτι σαν security / commando / riot police. Από την άλλη είχαμε τις μη μάχιμες μονάδες, οι οποίες απαρτίζονταν από τους επιστήμονες και τους μετόχους της εταιρίας ( κάτι που πολλές ομάδες ξεχνούσαν στο εξωτερικό ), τις μονάδες αποκατάστασης βιολογικού ατυχήματος και τέλος τα αγαπημένα μας σε όλους ζόμπι. Τι θα ήταν άραγε μια ομάδα Resident Evil χωρίς νεκροζωντανους άλλωστε χαχα! Αυτό που θα με ρωτήσετε, και είναι παρά πολύ λογικό, είναι, ωραία και που είναι οι διάσημοι χαρακτήρες των παιχνιδιών; Resident Evil χωρίς Claire & Chris Redfield, Jill Valentine, Leon S. Kennedy και Albert Wesker γίνεται; Εεε ναι γίνεται, θα σας πω, το καταφέραμε και το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό αχαχαχα! Θέλαμε έτσι να αποτρέψουμε την πιθανή αυξημένη προβολή που μπορούσε να αποκομίσει ένας γνωστός χαρακτήρας και να στρέψουμε αυτήν την προβολή προς το σύνολο της ομάδας με στόχο την καλύτερη παροχή ατμόσφαιρας ρεαλισμού!

Φώτο από SpirosK Photography

4) Ποιοι χαρακτήρες σας θεωρείτε ότι είχαν περισσότερη πέραση στον κόσμο; Ποιες είναι οι πιο δύσκολες ενδυμασίες που έχετε κάνει; Τι τις καθιστά τις πιο δύσκολες;

Φυσικό ήταν οι χαρακτήρες που είχαν την περισσότερη πέραση στον κόσμο να είναι οι βαριά οπλισμένοι Security Guards ( γνωστοί και ως Heavy Troopers ), λόγω του ότι συνήθως φόραγαν πλήρης εξάρτιση με τεράστια όπλα η riot ασπίδες, αλλά και χαρακτηριζόταν από πλήρης κάλυψη του προσώπου τους με μάσκα, κράνος και γυαλιά, με τελευταίο συστατικό του συνόλου το μικρόφωνο, το οποίο χρησιμοποιούσαν για επικοινωνία μέσα από την μάσκα και το οποίο συνδέαμε με ένα MP3 player το οποίο έπαιζε περιστασιακά radio chatter από τους εχθρικούς αστυνομικούς του παιχνιδιού Half Life 2. Ειδικά τα συγκεκριμένα αυτά μέλη μας έπρεπε να κατέχουν σιδερά υπομονή, αλλά και υποκριτική, ώστε να μην σπάνε χαρακτήρα στο ξύλο που ρίχνανε προς ή έτρωγαν από τα ζόμπι χαχαχα! Ας αφήσουμε το οικονομικό κόστος των στολών για αργότερα χαχαχα!

Παρουσιαστικό Βίντεο του Umbrella Greek Division – Βίντεο από Umbrella Greek Division

5) Ποια είναι η άποψη σας αναφορικά με τις έτοιμες στολές; Αποτελούσαν μέρος του δικού σας συνόλου επίσης;

Αυτό που θυμάμαι ήταν ότι στην ελληνική σκηνή Cosplay ξαφνιάστηκαν και μας δέχτηκαν κάπως με σκεπτικισμό στην αρχή μπορώ να πω. Όχι όμως ότι αυτό μας ενδιέφερε και πολύ να πω την αλήθεια, καθώς ο ίδιος ο κόσμος μας αγάπησε γρήγορα, δίνοντας μας ένα πολύ δυνατό status στην υπόλοιπη σκηνή Cosplay. Ήμουν ήδη παλιός στον χώρο του Cosplay ( αχ είναι λυτρωτικό να μιλάς έτσι έπειτα από χρόνια χαχα, αν και δεν άλλαξα και ποτέ ), όπως ανέφερα ήδη ο όρος reenactment ήταν πολύ πρωτόγνωρος για την ελληνική σκηνή και όλοι σκέφτονταν “καλά τι θέλουν αυτοί με τις έτοιμες στολές τους;”, “εδώ είναι cosplay να πάνε άλλου”, “το cosplay είναι handmade” ( πείτε μου μετά εσείς ποιος ήταν ο elite και ποιος έκανε gatekeeping άραγε χαχαχαχα ). Στο reenactment όμως δεν είναι απαραίτητα μη handmade. Μπορώ να πω ότι είναι ΚΥΡΙΟΣ handmade, βλέπετε μεσαιωνικά και ότι άλλο reenactment θέλετε, στον υπόλοιπο κόσμο. Απλώς από μια εποχή κυρίως και έπειτα, μπορώ να πω Α’ παγκόσμιο πόλεμο και μετά, η κατασκευή στολών βρίσκεται ακόμα στα χέρια της πολεμικής βιομηχανίας ένδυσης, άρα και είναι πολύ πιο εύκολο να τις βρεις, να τις συλλέξεις και να τις φορέσεις, όπως ήταν και αυτές που φοράγαμε εμείς. Δεν χρειάζεται δηλαδή κάποιος να κάτσει να ράψει αστυνομικό εξοπλισμό ντε και καλά, όχι όμως ότι δεν γίνεται και ότι δεν δοκίμασα!

Comicdom Con Athens 2014 – Φώτο από Umbrella Greek Division

6) Πόσος κόπος, χρόνος και χρήμα χρειαζόταν συνήθως για την δημιουργία ή προμήθεια μιας στολής; Ποιο είναι το πιο συνηθισμένο πλάνο και οι μέθοδοι που ακολουθούσατε για την δημιουργία ή προμήθεια μιας στολής;

Από την αρχή ως ομάδα προσπαθήσαμε να οργανωθούμε με καταστατικό και κανόνες, πλάνο συλλογής στολών και ακόμη και πλάνο υποκριτικής ρολού του κάθε μέλους μας. Τυπικά να πω ότι μια στολή Heavy Trooper κόστιζε αν θυμάμαι καλά 700 ευρώ συν αγορά κάποιας ρεπλίκας airsoft, όπου και αυτή κατατασσόταν σε κάποια κατηγορία ομοιομορφίας συνόλου. Όποτε ένα επερχόμενο μέλος έδειχνε ενδιαφέρον να μπει στην ομάδα, είχαμε σαν απαίτηση να κάνει σε κάποια εκδήλωση κάποιο ζόμπι, ώστε να δούμε αν έχει το ενδιαφέρον να ανταπεξέλθει, αλλά και το πιο σημαντικό, να επιδεικνύει και κάποιο υποκριτικό ενδιαφέρον. Αυτό ήταν κάτι πολύ σημαντικό για εμάς. Από εκεί και πέρα την συλλογή τον αντικείμενων την έκανα κατά κύριο λόγω εγώ, είτε με επισκέψεις σε στρατιωτικά μαγαζιά της Αθήνας, είτε αγορές μεσώ διαδικτύου. Καλύτερα να μην θυμηθώ πόση φαιά ουσία έχασα ψάχνοντας προσφορές και κάνοντας χιλιόμετρα για αυτές χάχα! Δεν θα ξεχάσω όμως παράλληλα αρκετούς που δυστυχώς απορρίψαμε, καθώς θέλανε να μπούνε στην ομάδα με τα δικά τους πράματα και έπρεπε να τους εξηγήσουμε γιατί αυτό δεν γίνεται. Ελπίζω να μην μας κράτησαν κάκια. Για να σου δώσω να καταλάβεις μπορεί μια ρεπλίκα airsoft να κόστιζε και 500 ευρώ και με αυτήν να μην παίζαμε καν airsoft! Ήταν μόνο για τις εκδηλώσεις, κάτι σαν να έχεις ένα ακριβό αμάξι και να το φέρνεις μόνο σε αυτοκινητιστικές εκθέσεις χαχα ( μιλάμε για τρέλες οικονομίες από όλους μας ).

eGaming: Digital Christmas – Φώτο από Niki L. Photography

7) Θεωρούσατε την ενασχόληση σας με το Reenactment ως ένα χόμπι ή ως κάτι πιο σοβαρό; Πως καθόριζε αυτό τον τρόπο με τον οποίο βγάζατε προς τα έξω την δουλειά σας; To roleplaying αποτελούσε βασικό μέρος του;

Καταρχήν είχαμε την αγάπη για αυτό που κάναμε. Αν δεν υπάρχει η αγάπη, η οποία και τροφοδοτεί ένα χόμπι, τότε καλύτερα να μην το κανείς, καθώς χάνεις χρόνο και χρήμα. Η αγάπη όμως φέρνει και την σοβαρότητα σε αυτό που κανείς ώστε να του δώσεις την απαιτούμενη προσοχή. Το roleplaying αποτελεί τον πιο σημαντικό παράγοντα του reenactment παγκοσμίως. Για να σας δώσω να καταλάβετε, όσο φορούσαμε την στολή δεν σπάγαμε ποτέ χαρακτήρα, πράμα δύσκολο για έναν cosplayer, καθώς θα τον σταματήσει κόσμος για να του μιλήσει, να τον συγχαρεί για την στολή και να ανταλλάξουν απόψεις. Σε εμάς όταν κάποιος μας σταμάταγε για να μας μιλήσει για τις στολές μας, ακόμα και ο μεγαλύτερος fan μας, του λέγαμε ότι μας ενοχλεί εν ώρα υπηρεσίας, και αν μπορεί να κανείς στην άκρη, διότι θα ασκήσουμε βία, και ότι εκτελούμε εντολές. Αυτό ήταν και το μυστικό μας και κάναμε τον κόσμο να γουστάρει πιο πολύ! Έπειτα να αναφερθώ στο δεύτερο κομμάτι του reenactment, αυτού του immersion! Έπρεπε να προσφέρουμε στον κόσμο ένα σκηνικό ώστε να τον κάνουμε να βιώσει ότι για λίγο χρόνο βρίσκεται σε μια άλλη πραγματικότητα, ότι τα ζόμπι, ναι, είναι αληθινά, ότι είμαστε εδώ για να τον προστατεύσουμε υπό πραγματικές συνθήκες και με πραγματικό εξοπλισμό ( έτσι θέλαμε να πιστεύουν δηλαδή, διότι Umbrella Corp heeeeello χαχαχαχα ). Δεν μπορείς να φανταστείς πως νιώθαμε όταν κάποιος μας φώναζε “δολοφόνοι πουλημένοι φάγατε την Raccoon City, για όλα φταίτε εσείς” χαχαχα! Αυτό για εμάς ήταν επιτυχία και ευτυχία! Τι λες τώρα, έβλεπες τον άλλον να το λέει με πάθος, με όλη του την δύναμη! Και μετά του έδινες να κρατήσει το όπλο για να γουστάρει παραπάνω η να δείρει κάποιο από τα ζόμπι! Αυτό δεν το κερδίζεις με το Cosplay, όσα βραβεία και να έχεις ( και ναι είχε και ξύλο η φάση αχαχαχα, τι τον θες άραγε μετά τον προστατευτικό εξοπλισμό )! Για να δώσω ένα σοκαριστικό παράδειγμα, σε ένα σκετς επιβίωσης, είχαμε ανοίξει το πιγούνι από το ζόμπι μας τον Μιχάλη σε μια πτώση, ο οποίος δεν έσπασε καν τον ρόλο από την πώρωση και μετά από το σκετς τον τρέχαμε στα επείγοντα χαχαχα.

Φώτο από SpirosK Photography

8) Πώς νιώσατε την πρώτη φορά που εμφανιστήκατε δημόσια ή σε κάποια εκδήλωση ως ομάδα. Περιγράψτε μας την εμπειρία σας.

Η πρώτη φορά όπως ήταν φυσικό ήταν πολύ αγχωτική για εμάς. Ήταν η πρώτη μας φορά άλλωστε, όπως όλες οι πρώτες φόρες σε κάτι χαχαχα! Αναρωτιόμασταν αν θα πείσουμε τον κόσμο. Θα μας πιστέψει; Ήταν τότε στο πάρτι στο Ghost House, και από κάτω μας βρίζανε χαχαχα! Φάγαμε τον Leon S. Kennedy άδικα, μας φώναζαν αχαχαχαχα! Να μην περιαυτολογώ, είχαμε αιτήσεις για νέα μέλη στην ομάδα την επόμενη κιόλας μέρα! Ήταν αρκετό για να βάλουμε τον κόσμο στο immersion. Εδώ στον δρόμο αράζαμε και οι αστυνομικοί που πέρναγαν μας ρωτούσαν άμα είμαστε σε διάλλειμα από την υπηρεσία μας χαχαχαχα! Εεε μετά από λίγο ξεκινήσαμε και εμείς τα ποτάκια μας και όπως είναι λογικό ξεσαλώσαμε … τι immersion και βλακείες … είχε τελειώσει η βάρδια μας στην υπηρεσία και γίναμε σκνίπες χαχαχα!

Μάθημα Επιβίωσης Ζόμπι του Umbrella Greek Division στο GameAthlon 2013 – Βίντεο από Umbrella Greek Division

9) Πώς καταλήξατε να επισκέπτεστε εντατικά εκδηλώσεις και ποιες εμπειρίες αποκομίσατε από αυτό;

Δεν ήθελε και πολύ για να δημιουργηθεί ένας ντόρος γύρω από το όνομα μας, είχαμε ξαφνιάσει πολύ κόσμο! Πουλάγαμε ένα προϊόν να στο πω έτσι που ήταν πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Συνήθως θα έβλεπες κάποιον διοργανωτή όταν κάνει κάποια εκδήλωση να φέρνει κάνα δυο παλικαράκια για ένα φτηνό μεροκάματο στην καλύτερη. Το συνηθισμένο ήταν να έπαιρναν κανένα δωράκι στο τέλος και να τους ντύνουν σαν μασκότ για την εκδήλωση, ώστε να υπάρχει υλικό με ότι έβρισκαν, πέρα φυσικά από τις εκδηλώσεις οι οποίες είχαν σαν ατραξιόν το Cosplay. Οπότε με τακτικές κινήσεις, και εν συνεχεία πρόσκλησης λόγω φήμης, γίναμε τακτικοί σε εκδηλώσεις για τα επόμενα 2 χρόνια.

GameAthlon 2013 – Φώτο από Umbrella Greek Division

10) Έχετε παρευρεθεί σε διάφορες εκδηλώσεις ως εκθέτες και ατραξιόν. Μιλήστε μας για το περιεχόμενο που εκθέτετε στον χώρο σας και τις δραστηριότητες σας ως ατραξιόν. Ποια ήταν η αντιμετώπιση του κόσμου και τι απήχηση παρατηρούσατε αναφορικά με την δουλειά σας στις εκδηλώσεις; Ήσασταν ικανοποιημένοι γενικά με την ανταπόκριση του κόσμου πάνω στην δουλειά σας όλα αυτά τα χρόνια;

Για να διευκρινίσω, η ομάδα μας ήταν μη κερδοσκοπική, μη έχοντας οποιαδήποτε οικονομική απαίτηση για την παρουσία μας. Κάτι που δεν έβλεπες συχνά στον χώρο από άλλες ομάδες που το κάναν “από αγάπη”. Με ένα συνολικό κόστος ομάδας πάνω από 10 χιλιάδες ευρώ, είχαμε κατασκευάσει αντικείμενα display, όπως μικρά πολυβόλα, σακιά άμμου, προστατευτικές ταινίες biohazard, μέχρι και κλουβί για να βάζουμε τα ζόμπι μας είχαμε, να παίζει ο κόσμος! Προσφέραμε επίσης επιτόπου zombie transformation makeup στον κόσμο εκ μέρους της makeup artist μας και με την προσφορά των προϊόντων εκ μέρους της εταιρίας Kryolan Hellas! Λίγο αργότερα δώσαμε και την επιλογή για donations προσφέροντας διάφορα Umbrella Corp pendants. Ακόμα ξέρω γνωστούς youtubers που φοράνε τα pendants μας. Αυτό όμως που γνώριζαν όλοι και που ξάφνιασε στις πρώτες εκδηλώσεις, αλλά μετά περίμεναν πως και πως, ήταν το μάθημα επιβίωσης σε περίπτωση ενός zombie apocalypse από τον επιστήμονα μας και τα ζόμπι μας, επί σκηνής. Συνήθως ήταν στην αρχή κάποιου Διαγωνισμού Cosplay, ενώ άλλες φόρες ήταν καθαρά δικό μας happening. Το χειροκρότημα του κόσμου ήταν αυτό που μας έκανε να πιστεύουμε ότι άξιζε αυτό που με κόπο και μεράκι και οικονομίες κάναμε και να προχωράμε για κάτι ακόμα καλύτερο!

GameAthlon 2013 – Φώτο από Umbrella Greek Division

11) Έχετε παρευρεθεί σε εκδηλώσεις στην Αθήνα, αλλά και στην Θεσσαλονίκη. Υπήρξε κάποια διαφορά που σας έκανε εντύπωση ανάμεσα στις δύο περιοχές όσο αφορά αυτές;

Δυστυχώς στην Θεσσαλονίκη είχαμε παρευρεθεί μόνο μια φορά και για την ακρίβεια σαν ένα test run με λιγοστά μέλη, τα οποία δεν συνέχισαν στην καθίδρυση της ομάδας, τον Σεπτέμβριο 2012 στο eGaming 2012 στην Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης! Ήταν εκπληκτική εκδήλωση, αλλά δυστυχώς δεν μας δόθηκε ξανά η ευκαιρία να πάμε ξανά, λόγω του ότι το κόστος ενός τέτοιου εγχειρήματος ήταν αβάσταχτο για όλη την ομάδα και δυστυχώς ήταν αδύνατο να υποστηριχτεί και από τον εκάστοτε διοργανωτή, όποτε την βγάζαμε μόνο στην πρωτεύουσα χάχα! Σίγουρα η Θεσσαλονίκη έχει άλλη αίγλη, πέρασα αρκετά χρόνια να πηγαίνω διακοπές εκεί, παρευρέθηκα προσωπικά εκεί σε πολλές εκδηλώσεις με άλλες στολές μου, γνώρισα φίλους και κολλητούς με τους οποίους είμαστε ακόμα μαζί χρόνια και είναι και μαζί μου στην Σκωτία, οπού είμαστε μετανάστες ( ναι δυστυχώς η Ελλάδα δεν με κράτησε ). Οπότε ναι, η Θεσσαλονίκη μπορώ να πω προσωπικά, αλλά και για πολλούς, είναι ένας ερωτάς. Δεν ξέρω γιατί, αλλά θα είναι για πάντα μια νεανική και εφηβική πόλη η Θεσσαλονίκη και είναι πολύ κρίμα που δεν μπορέσαμε να παρευρεθούμε εκεί σε κάποια άλλη εκδήλωση ως ομάδα. Έχω άλλες αναμνήσεις όμως να αναπολώ και μου αρκεί!

Φώτο από SpirosK Photography

12) Η θεματολογία και το μέγεθος μιας εκδήλωσης αποτέλεσε ποτέ για σας κριτήριο επιλογής επίσκεψης αλλά και ένδυσης σε αυτές υπό τα πλαίσια της ομάδας; Ποιες θα λέγατε ότι ήταν οι αγαπημένες σας εκδηλώσεις;

Σίγουρα έπαιξε ρόλο. Δυστυχώς στις εκδηλώσεις στην Αθήνα πολλές φόρες ο χώρος ήταν τραγικά στενός και για παρά πολλά χρόνια αυτό δεν άλλαζε. Έπρεπε να έρθει το AthensCon για να δείξει στον αθηναϊκό κόσμο πως γίνονται οι σωστές ευρωπαϊκές εκδηλώσεις. Μιλάω δυστυχώς για το Comicdom Con Athens, όπου δεν μας δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να παρευρεθούμε και να εκθέσουμε, αν και τα παιδιά της διοργάνωσης τα αγαπάω ακόμη, και αυτό που έκαναν, το έκαναν από μεράκι, όπως και εμείς αφιλόκερδος, και ξεκίνησα και σαν εθελοντής εκεί. Δεν τα βρίσκαμε όμως για τον χώρο, όποτε απλά σκάγαμε για να κάνουμε ντου και λίγο τζέρζτελο με τον κόσμο έξω και να φάμε και να πιούμε αργότερα. Δεν θα κρύψω ότι μας πίκρανε λίγο αυτό, αλλά και εμένα προσωπικά, γιατί θέλαμε πολύ να στηρίξουμε την προσπάθεια των παιδιών που τρέχανε το Comicdom Con Athens. Δύο μέλη μας, εγώ και ο Γιάννης, είμασταν και εθελοντές τους από παλιά, αλλά ο χώρος δυστυχώς δεν επαρκούσε για κάτι παραπάνω. Ήταν κάτι που έτρωγε τις αθηναϊκές εκδηλώσεις για πολλά χρόνια, διότι δεν υπήρχαν χρήματα για να ενοικιαστούνε μεγάλοι χώροι όπως στο εξωτερικό. Όταν οι οικονομία σου σαν χωρά είναι ξεχαρβαλωμένη, τι τον θέλεις τον πολιτισμό άραγε; Για να πούμε και κάτι αστείο εδώ, υπήρξε εκδήλωση για την οποία χαλάσαμε χρόνο και χρήμα για να πάμε, και φάγανε ban τα ζόμπι μας, το οποίο είναι το στοιχείο της ομάδας, επειδή ήταν Χριστούγεννα και θα τρομάζαμε τα παιδάκια … άστο μην το ψάχνεις, είμαστε βαράτε μας και ας κλαίω σαν χωρά. Η εκδήλωση ήταν το eGaming: Digital Christmas στο Helexpo στην Αθήνα και αποδείχτηκε φιάσκο τελικά, και δεν έφταιγε καν ο διοργανωτής σε αυτό, ο οποίος μας στήριξε και τον βοηθήσαμε! Μιλάω βέβαια για μια μακροχρόνια συνεργασία μας με το CowboyTV και τον Ανδρέα Δερδεμέζη, στον οποίον είμασταν για αρκετό καιρό τακτικοί στις εκδηλώσεις του. Τον Ανδρέα τον ήξερα από πριν και πίστεψε σε εμάς και είχε καταλάβει σε μεγάλο βαθμό τι σημαίνει να παρέχεις κάτι σαν αυτό δωρεάν προς στον κόσμο, ώστε να κρατήσεις το ενδιαφέρον του στον χώρο σου! Για να κλείσω όμως, η αγαπημένη μας εκδήλωση ήταν στο 2ο Gaming Festival στο Γκάζι! Αγαπημένη εκδήλωση για όλους μας με το καλύτερο σκετς επί σκηνής μέχρι τότε! Είχαμε φτάσει το απόγειο μας σαν ομάδα. Σε αυτή την εκδήλωση κιόλας γνώρισα τον κολλητό μου Γιώργο Καρέτα, ο οποίος με το κανάλι Youtube που είχε μαζί με άλλους φίλους του, μας είχαν πάρει μακρά την μεγαλύτερη συνέντευξη αχαχαχα!

Μάθημα Επιβίωσης Ζόμπι του Umbrella Greek Division στο Zombie Thriller Party 2013 – Βίντεο από Umbrella Greek Division

13) Τι οδήγησε εν τέλη στην παύση των δραστηριοτήτων της ομάδας;

Όπως καταλαβαίνεις η κορυφή φέρνει και την πτώση, άλλοτε αργά, και άλλοτε γρήγορα και απότομα. Δυστυχώς είχε υπάρξει μια μεγάλη σιγή εκδηλώσεων για αρκετό καιρό στα τέλη του 2014, αν θυμάμαι καλά. Μέχρι και το GameAthlon είχε φάει υποβάθμιση με το GameAthlon 2015, στο οποίο δεν χωράγαμε καν να παρευρεθούμε, χωρίς να έχουμε κάποια εκδήλωση να πάμε για αρκετό καιρό. Στο Comicdom Con Athens όπως προανέφερα δεν μπορούσαμε έτσι και αλλιώς. Είχαμε πιστέψει πραγματικά ότι το τέλος των ελληνικών εκδηλώσεων ήταν πλέον κοντά. Δεν ξέραμε μέχρι τότε πως στα τέλη του 2015 θα έσκαγε ο Ανδρέας Πεφάνης με το AthensCon που έφερε τα πάνω κάτω στα ελληνικά δεδομένα, τα γά..σε όλα χαχα! Μια σωστή ευρωπαϊκή / αμερικάνικη εκδήλωση με τα όλα της! Όπως καταλαβαίνετε από ένα σημείο και μετά η Umbrella Greek Division ήταν όλη μας η σκέψη, ήταν η καθημερινότητα μας, η ζωή μας η ίδια, και για πολλούς αυτό δεν είναι και ότι καλύτερο ή πιο υγιές. Δείτε το και σαν εξομολόγηση όλο αυτό και δεν με πειράζει αν με κρίνουν. Μας έκριναν τότε στην κοινότητα γιατί είχαμε πετύχει, ας μας κρίνουν και λίγο ακόμα τώρα, δεν τρέχει κάτι. Στην καθημερινή τριβή θα υπάρξουν χαρές αλλά και διαφωνίες. Όποιος πει ότι δεν ισχύει ή δεν το έχει βιώσει ποτέ, είτε είναι ψεύτης, είτε δεν έχει κάνει αληθινές σχέσεις με άλλους ανθρώπους. Με τα περισσότερα μέλη στην ομάδα είμασταν κάτι σαν αδερφικοί φίλοι, κοιμόμασταν και ξυπνάγαμε μαζί, τρώγαμε μαζί, τα πίναμε μαζί και γενικότερα παρτάραμε αδιάκοπα για πολλά χρόνια. Δεν μας ένοιαζε πως θα νικήσουμε σε κάποιον διαγωνισμό ή τα βραβεία που θα πάρουμε ή πως θα θάψουμε ο ένας τον άλλον σε μια κοινότητα όπου όλοι είχαν ξεκατινιαστεί μεταξύ τους, αλλά το πως θα κάνουμε την κάβλα μας, το κομμάτι μας, να παίξουμε με τον κόσμο, και μετά να πιούμε τις μπύρες μας και να προχωρήσουμε στην ζωή μας σαν αδέρφια. Και με πικραίνει ακόμα και σήμερα μετά από τόσα χρόνια που ποτέ δεν μιλήσαμε για το τι είχαμε καταφέρει, το πόσο είχαμε επενδύσει και πονέσει, και απλά μια μέρα τα βροντήξαμε όλα για μια επιπολαιότητα, ένα trailer με μια ομάδα airsoft που δεν μας βγήκε, και αφήσαμε την φάση να πεθάνει, γιατί απλά είμασταν όλοι πολύ περήφανοι για να κάνουμε πίσω και να τα βρούμε. Όπως καταλαβαίνετε είναι απλά μια ακόμη καθημερινή και αληθινή ιστορία όπως όλες οι άλλες, όπου αυτός που την διαβάζει ίσως να ταυτιστεί, άρα δεν έχω και κάτι για να ντραπώ. Με μερικούς μιλάω ακόμη, με άλλους περισσότερο και άλλους λιγότερο, αλλά πάντα προσπαθώ όσο μπορώ να μαθαίνω αν τουλάχιστον είναι καλά με ότι και αν συνέχισαν και οπού και να βρίσκονται.

Disco Boogie Halloween Party – Φώτο από Umbrella Greek Division

14) Υπήρξαν σχέδια για το μέλλον  τα οποία δεν καταφέρατε να πραγματοποιήσετε; Υπήρχε κάποιος μακροχρόνιος στόχος ή προσωπικό όνειρο που θέλατε να πετύχετε;

Ναι υπήρξε κάτι στα σκαριά. Μας είχαν καλέσει για γυρίσματα για μια ταινία με ζόμπι του εξωτερικού, η οποία θα έκανε κάποια γυρίσματα στην Αθήνα, και ζήταγαν μια ομάδα SWAT που θα έχει εμπλοκή με τα ζόμπι. Μας είχε φέρει σε επικοινωνία ένας κάλος μου φίλος που είχε ξεκινήσει μια πολύ πρωτοποριακή προσπάθεια στην Ελλάδα, την πώληση συλλεκτικών In Case Of Display Cases. Δυστυχώς η πρόταση ήρθε λίγο αφότου τα σπάσαμε, και όταν είχα δει το αποτέλεσμα τον γυρισμάτων με κάτι τυπάκια που τους είχαν φορέσει άρον άρον ότι εξοπλισμό είχαν βρει, τράβαγα τα μαλλιά μου βλέποντας το! Πέρα από αυτό, αν ήξερα πραγματικά τι ετοίμαζε ο Ανδρέας Πεφάνης το επόμενο χειμώνα με το AthensCon, ίσως και τα πράγματα να ήταν πολύ διαφορετικά τώρα. Είχαμε κοινό φίλο τον Γιάννη Παρασκευόπουλο από το θρυλικό No Label X, πρώην Fantasy Shop Εξάρχειων, και το πρώτο πράγμα που έκανε είναι να ρωτήσει για εμάς αν μπορούσαμε να πάμε, μην ξέροντας ότι είμασταν ανενεργοί πλέον … αυτό εννοώ να ξέρει ένας διοργανωτής τι σημαίνει να χρειάζεται display attractions για την εκδήλωση του και έχει κάνει την ερευνά του! Και για να απαντήσω την τελευταία ερώτηση, ένας στόχος ή όνειρο ήταν κάποτε να μπορούσαμε κάπως να πάμε στην πατρική μας ομάδα στην Ιταλία, Umbrella Italian Division, ώστε να κάνουμε μια μεγάλη συνδυασμένη εκδήλωση υπό συνθήκες που η Ιταλία προσφέρει για κάτι τέτοιο. Μας είχαν προσκαλέσει, αλλά δυστυχώς ποτέ δεν προλάβαμε! Όσο αφορά την Ελλάδα τώρα, ένα όνειρο ήταν να μπορούσαμε να έχουμε και κάποιο όχημα μαζί μας σε εκδήλωση στα χρώματα της Umbrella Corp. Οι Ιταλοί έχουν από δύο Humvee Hammers, ένα τανκ και ένα ελικόπτερο, ενώ εδώ δεν χωράγαμε να έχουμε ένα τραπέζι και πάγκο στην Αθήνα, θα μου πεις τι ζητάω και εγώ τώρα χαχαχα.

GameAthlon 2013 -Φώτο από Umbrella Greek Division

15) Υπάρχει κάποια σημαντική ή αστεία εμπειρία που σας έμεινε περισσότερο κατά την ενασχόληση σας ως ομάδα με τον χώρο του Reenactment που δεν θα ξεχάσετε ποτέ; Τι σας έχει προσφέρει το Reenactment;

Ναι, ήταν ανάμεσα τους και τα παραδείγματα που ανέφερα πιο πάνω με τα σκηνικά με το υπερβολικό immersion του κοινού! Οι τυχαίες συναντήσεις μας με την ελληνική αστυνομία, τον τυχαίο παππού που θα μας πέρναγε για χρυσαυγίτες, και όλα αυτά τα τρελά σκηνικά που καταλήγαμε να κάνουμε στην μέση του δρόμου ή στους χώρους μιας εκδήλωσης. Από το όταν κάποιο μέλος μας προσπαθούσε να σταματήσει ταρίφα στην μέση του δρόμου προβάλλοντας την riot ασπίδα, μέχρι τις στριγκλιές κοριτσιών από κάποιο ζόμπι που τις τρόμαζε και έπειτα έπρεπε εμείς να σταματήσουμε το νόμιμο,  τίμιο και κερδισμένο διάλλειμα με φραπεδια και τσιγάρο, ώστε να πάμε να το μαζέψουμε, γιατί δεν κάθονταν λίγο ήσυχο χαχαχα!

Comicdom Con Athens 2013 – Φώτο από Cassiel Cosplay Photography

16) Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα λέγατε σε κάποιον που θέλει να ασχοληθεί με το Reenactment, σοβαρά και μη; Πιστεύετε ότι είναι εύκολο να ξεκινήσει κανείς;

Δυστυχώς το reenactment σε έναν βαθμό είναι ακριβό χόμπι, και όπως και όλα τα χόμπι όμως, απαιτεί θυσίες και σπάταλες, εφόσον πιστεύεις ότι κάνει για εσένα. Και αν δεν κοστίζει χρήματα, σίγουρα κοστίζει υπερβολικό χρόνο και τέχνη κατασκευής υλικών. Τα ζυγίζεις και διαλέγεις. Κάποιος που θέλει πραγματικά να ασχοληθεί πρέπει πάνω απ’ όλα να επιλέξει την εποχή και τον χαρακτήρα που θέλει να αναπαραστήσει, και να αφιερώσει αρκετό χρόνο ερευνάς γύρω από το κομμάτι αυτό. Άλλωστε ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του reenactment είναι η ιστορική αναβίωση, δεν χρειάζεται πάντα να κάνεις κάποιον πολεμιστή. Πολλοί κάνουν και απλούς πολίτες, ανθρώπους καθημερινούς. Είναι ένας άλλος τρόπος δηλαδή να μάθεις ιστορία, πέρα από αυτή που μας μάθαιναν στο σχολείο. Πιστεύω από εκεί και πέρα όλα είναι δυνατά, αν σου αρέσει αυτό που κανείς. Γίνεται εξάρτηση μετά και σε καθοδηγεί μόνο του να γίνεσαι καλύτερος, Το δύσκολο κομμάτι τώρα είναι να βρεις κι άλλους σαν και εσένα οι οποίοι κάνουν ήδη το ίδιο, ώστε να συμμετέχεις. Ακόμα και τώρα κάτι τέτοιο είναι αρκετά δύσκολο και όποιες προσπάθειες έχουν γίνει και γίνονται δυστυχώς πολλές φόρες είναι κάτω του μετρίου. Δεν θέλω να δυσανασχετήσω κανέναν, είναι το περιβάλλον που δεν ενδείκνυται για αυτό. Θα δεις μερικά displays σε εκδηλώσεις μοντελισμού χωρίς να έχουν κάποιο στοιχείο immersion συνήθως. Δεν είναι μόνο δηλαδή έβαλα μια στολή να με δει ο κόσμος. Αυτό που είναι το reenactment ( εκτός από λίγες περιπτώσεις αρχαίου ελληνικού περιεχόμενου στο οποίο το ακροδεξιό στοιχείο κυριαρχεί και το οποίο στιγματίζει οποιαδήποτε άλλη προσπάθεια και είναι κρίμα ), η μοναδική σοβαρή προσπάθεια που γίνεται μέχρι στιγμής, είναι από μια πρωτοπόρα ελληνική ομάδα Β’ παγκοσμίου πολέμου που αναβιώνει Έλληνες στρατιώτες από το έπος του ’40, στην οποία τα παιδιά πραγματικά έχουν κάνει φοβερή δουλειά και όπου τα περισσότερα είναι χειροποίητα, διότι δεν υπάρχει βιομηχανία για τις συγκεκριμένες στολές. Σε αυτή βρίσκεται και ένα παλιό μέλος της Umbrella Greek Division και φίλος, o Σπύρος Παπαδόπουλος! Από εκεί και πέρα, για να κλείσω, θα δεις μεμονωμένες προσπάθειες στον χώρο του airsoft, αλλά και στον χώρο του ελληνικού LARP, με παιδιά με μεράκι που φτιάχνουν καταπληκτικές στολές. Αλλά δυστυχώς λείπει το κομμάτι τις ιστορικής αναβίωσης, χωρίς όμως να λείπει το συναίσθημα του roleplaying καθαυτό, οπού και να βρίσκεσαι και σε οποίο setting και να συμμετέχεις!

GameAthlon 2013 – Φώτο από SpirosK Photography

17) Υπάρχει κάτι τελευταίο που θα θέλατε να μοιραστείτε με τους αναγνώστες μας;

Νομίζω ίσως να είναι και οι πιο δύσκολη ερώτηση που πρέπει να απαντήσω χαχα! Θα ήθελα να πω ότι αυτά τα 2 χρόνια που τρέξαμε την ομάδα, ελπίζω όσοι μας είδαν και μας θυμούνται να περάσαν καλά! Να έχουν όμορφες αναμνήσεις. Και ελπίζω έστω και λίγο να εμπνεύσαμε και κάνα δυο από αυτούς! Όποιος θέλει να ασχοληθεί έστω και λίγο μπορεί να δοκιμάσει airsoft, αλλά και LARP, στον ελληνικό χώρο ως ενναλακτικό χόμπι, όπου ίσως να αποκομίσει στοιχειά αναπαράστασης μέσα από αυτά, και προπαντός να στηρίζει τις ελληνικές εκδηλώσεις και όποιες προσπάθειες γίνονται, γιατί όλοι μαζί πάμε μπροστά σαν σύνολο! Όσοι θέλουν να μας θυμηθούν ξανά, η σελίδα μας παραμένει ακόμα ανοιχτή στο Facebook ( αλλά ανενεργή ), όπως και το κανάλι μας στο Youtube, με όλη μας την πορεία, από εκδηλώσεις μέχρι φωτογραφήσεις, αλλά και σκετς! Σας ευχαριστώ και πάλι για την ευκαιρία που μας δώσατε να μοιραστώ στιγμές! Θα κλείσω λέγοντας μια ατάκα για την πορεία μας στον χώρο, χαιρετώντας έτσι όσους μας θυμούνται ακόμη. We left as we came, with a bang, not with the whimper.

eGaming 2012 – Φώτο από CowboyTV

---

Ελάτε στο Facebook Group μας, της μίας και μοναδικής ελληνικής κοινότητας Cosplay και πείτε μας την γνώμη σας !

Ακολουθήστε μας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και κάντε κοινοποίηση:

• 
• 
• 
• 
•